เหตุการณ์และบทสนทนา ประกอบด้วย 1. ผู้ขับรถ 2. ผู้โดยสาร 3. หญิงมีอายุ ทารองพื้นสีขาวกว่าคอ ปัดแก้มสีแดงจนโดดเด่น หน้าตาบึ้งตึง (จอดรถหน้าร้านชื่อ โรงน้ำแข็งหล่มสัก บริเวณก่อนถึงสะพานแยกเทศบาล มุ่งหน้าไปโรงเรียนอนุบาลเพชรบูรณ์) จอดรถหน้าร้านโรงน้ำแข็งหล่มสัก หญิงมีอายุ: น้องไปไหนคะ ผู้ขับรถ: ไปร้านกาแฟครับ (ฉงน ใครเป็นน้องเธอ ฉันไม่มีพี่หน้าตาแบบนี้ เรียก คุณ ดีไหม) ไปร้านกาแฟครับ หญิงมีอายุ: ถ้าไปร้านกาแฟให้ไปจอดในซอยนี้เลย ชี้ไปที่ทางเข้าอาคารเช่ารายวัน ผู้ขับรถ: แล้วตรงนี้ที่ของใครครับ หญิงมีอายุ: ที่ของโรงน้ำแข็ง ผู้ขับรถ: โทษครับ นึกว่าเป็นที่ของเทศบาล (เดินขึ้นรถไปเลื่อนรถ) หญิงมีอายุ: ใช่ที่ของเทศบาล แต่อยู่หน้าโรงน้ำแข็ง (มีนัยยะว่า เลยเป็นที่ของโรงน้ำแข็ง ใครจะจอดได้ต้องได้รับอนุญาตจากคนในโรงน้ำแข็งเสียก่อน) ผู้โดยสาร: (งง) ครับ หญิงมีอายุ: เดินมองตาม ตาขวาง สังเกตว่ายังมองตามมาเรื่อยๆ จนเดินเข้าไปในร้าน สังเกตได้เพราะเห็นรองพื้นที่ผิดเบอร์แสดงว่าที่ขาวๆ ในระยะไกลๆ นั้นคือหน้าของเธอที่ตามมาแค้นเคือง คำถามที่น่าสนใจคือ 1. พื้นที่บนถนน (ไม่ใช่ทางเท้า) หน้าร้านคือพื้นที่ของเจ้าของสิ่งปลูกสร้างและที่ดิน ถือสิทธิ์การครอบครองโดยคนผู้นั้นหรือไม่ 2. เข้าใจว่าตามมารยาทไม่ควรจอด แต่ถ้าจะจอดถือว่าผิดกฎหมายหรือไม่ 3. การกระทำดังกล่าวถือเป็นการริดรอนสิทธิ์ของผู้อื่นตามรัฐธรรมนูญหรือไม่ 4. ห้ามจอดใช่ไหมครับ 5. ถ้าข้อ 4 ใช่ แปลว่าจะจอดต้องได้รับอนุญาตใช่ไหมครับ

เมื่อวันที่   30 ธ.ค. 57เวลา 17:05   โดย ทุกปีก็เสียภาษีนะ เยอะด้วย IP: 118.172.126.236 

ไม่เห็นรายงานความคืบหน้าเลย

เคยสนใจความเดือดร้อนที่ไหนล่ะ หึ หึ